Podstawowa klasyfikacja grafiki komputerowej wyróżnia jej dwa rodzaje:
Rasteryzacja jest to czynność polegająca na konwersji obrazu opisanego w formie wektorowej na obraz rastrowy (piksele lub kropki) w celu wyświetlenia na urządzeniu wizyjnym, wydrukowania lub w celu zapamiętania w pliku w formacie bitmapowym. Sporadycznie stosowana jest odwrotna konwersja.
Najbardziej elementarny algorytm rasteryzacji sceny 3D pobiera ją jako zbiór poligonów, a następnie dokonuje projekcji na powierzchnie 2D. Poligony są reprezentowane jako zbiór trójkątów. Trójkąty są reprezentowane poprzez 3 wierzchołki w przestrzeni 3D. W najprostszym ujęciu urządzenie rasteryzujące pobiera strumień wierzchołków, przekształca je na odpowiadające im dwuwymiarowe punkty i dokonuje wypełnienia kolorem wnętrza odpowiadających im dwuwymiarowym trójkątom
Zastosowanie obu rodzaji grafiki :
W odróżnieniu od grafiki rastrowej, skalę obiektów wykonanych w grafice wektorowej można powiększać lub zmieniać bez uszczerbku na jakości. Obraz taki może być wyświetlany w maksymalnej dla nośnika rozdzielczości. W odróżnieniu od grafiki rastrowej obracanie obrazu nie zniekształca go, powodując pogarszanie go. W przypadku grafiki wektorowej jakość obrazu zależy od dokładności opisywania obrazu przez wspomniane prymitywy. Wykorzystując edytory graficzne dla grafiki wektorowej można edytować parametry i różne cechy obrazu, a także dokonywać przekształceń w samych obiektach składowych. Możliwe jest rozciąganie, przesunięcia, pochylanie czy obracanie obrazu. Przy użyciu grafiki rastrowej większe, niż w przypadku wektorowej, znaczenie ma wielkość pliku graficznego, co wpływa na końcową jakość jego wyświetlenia.